ریسک عوارض جراحی مهره های گردن

هرجراحی تعدادی عوارض نیز در بر دارد. زمانی که جراحی نزدیک به ناحیه نخاع و ستون فقرات انجام می گیرد،ریسک عوارض مهم تر و جدی تر می شود. جراحی مهره های گردن نوعی جراحی است که می تواند ریسک های زیادی را در برداشته باشد. بااین که این عوارض خیلی نادر هستند اما می توانند جدی باشند.

هیچکس دوست ندارد مهره های گردنش را جراحی کند و تقریبأ در حدود 80 درصد مشکلات گردن را می توان با استفاده از روش های غیر جراحی مدیریت نمود. اما موارد اندکی با درد مزمن گردن هستند که جراحی برای آنها لازم است.

هدف این مقاله این است که به ریسک عوارض جراحی مهره های گردن، انواع جراحی گردن، عوارض جراحی گردن و تمام چیزهایی که لازم است فرد درمورد مهره های گردن بداند نگاه دقیق تری بیندازد.

مفهوم مهره های گردنی

گردن، که به نام مهره های گردنی نیز شناخته می شود، ستون انعطاف پذیر درازی است که در بیشتر طول بدن کشیده شده است. قسمت بالایی آن به جمجمه متصل است و پایین آن به قسمت پشتی بالای سطح شانه وصل می باشد. این ناحیه عمومأ به نام استخوان پشتی یا ستون فقرات مشهور است. ناحیه گردن یا مهره های گردنی از عضلات، عصب ها، رباط ها و تاندون ها و استخوان های هفت تکه ای تشکیل شده است که این استخوان ها توسط دیسک های بین مهره ای از یکدیگر منشعب شده اند. دیسک ها اجازه حرکت آزادانه به مهره ها می دهند.

با وجود اینکه مهره های گردن بخش کوچکی می باشند، اما بسیار پیچیده بوده و چندین نقش مهم مانند محاظفت از نخاع،محافظت از حرکت سر و تسهیل جریان خون در مغز را در بدن انسان بازی می کند.

جراحی مهره های گردن چیست؟

جراحی مهره های گردن معمولا برای مشکلات مختلف گردن انجام می شود.

جراحان اعصاب یا ارتوپدی این جراحی را برای تسکین درد مزمن گردن، توقف حرکات غیر عادی سر، ضعف یا مورمور، بی حسی و بازیابی عملکرد کامل عصب توصیه می نمایند.

این جراحی در صورتی انجام می شود که نخاع یا عصب های وارده از ستون مهره ها به علت آسیب، عدم تعادل، یا اختلالات از کار اندازنده تحت فشار مضاعف باشند.

روش های جراحی مهره های گردن

این جراحی به دو روش خلفی و قدامی قابل انجام است. در بیشتر موارد اگر هردونوع امکان پذیر باشند جراح روش قدامی را ترجیح می دهد. روش قدامی شکستگی کمتری دارد و در آن حفظ اتصال عادی ستون فقرات برای جراح آسان تر است. مواردی هست که نیاز به روش خلفی دارند و موارد بسیار کمی نیاز به ترکیب روش های قدامی و خلفی دارند.

انواع جراحی مهره های گردن

انواع مختلفی ازاین جراحی وجود دارد که در اینجا به ذکر چند نوع رایج می پردازیم:

دیسککتومی و فیوژن قدامی مهره های گردن(ACDF)

این روش نوعی جراحی است که دیسک آسیب دیده و از کارافتاده گردن را بر می دارند. این جراحی دارای دو مرحله است:

در ابتدا ACDF از جلو انجام شده سپس دیسک آسیب دیده از استخوانها ستون فقرات برداشته می شود.

به این فاز دیسککتومی قدامی مهره های گردن گفته می شود.

سپس همزمان با دیسککتومی جراحی فیوژن نیز انجام می شود. جراحی فیوژن شامل قرار دادن ایمپلنت ها یا پیوند استخوان ها در جایی می شود که دیسک اصلی برای تقویت آن قسمت و ایجاد ثبات در بدن قرار داشت.

فاز دوم فیوژن نام دارد.

دیسککتومی و فیوژن مهره های گردن معمولا به روش قدامی است به این معنا که جراحی از قسمت جلوی گردن انجام می گیرد.روش قدامی به جراح اجازه نظارت مستقیم دیسک گردن داده و باعث دسترسی کامل وی به کل مهره های گردن می شود.

این روش درد کمتری بعد از عمل برای بیمار ایجاد می کند. جراحان آنرا ترجیح می دهند زیرا راه دسترسی ساده تری به مهره ها فراهم می کند. بعد ازاین نوع جراحی بیمار درد برش های جراحی را کمتر از روش خلفی احساس می کند.

جراحی کورپکتومی مهره های گردن به روش قدامی

جراحی کورپکتومی مهره های گردن روشی است که در آن جراح استخوان مهره ای یا دیسک بین مهره ای را بر می دارد.استخوان مهره ای یک یا چند استخوان گردن است. جراحان معمولا این جراحی را زمانی  توصیه می کنند که نخاع پشت مهره ها متراکم شده باشد. جراحان معمولا هر استخوان یا دیسکی که باعث ایجاد فشار روی نخاع شده باشد را بر می دارند تا فشار وارده به نخاع یا اعصاب ستون فقرات را کم کنند. دومین مرحله این جراحی هم مانند جراحی دیسککتومی و فیوژن جراحی فیوژن است تا بتوان ستون فقرات را تثبیت کرد. جراح ایمپلنتی مانند روکش یا ابزارهای مربوطه دیگر را در این ناحیه کار می گذارد تا ستون فقرات را تثبیت کند.

همانطور که نام جراحی نشان می دهد، این روش جراحی از جلو انجام می گیرد. در برخی موارد جراحی از پشت گردن مورد نیاز است که به آن فیوژن خلفی گردن گفته می شود. این جراحی نیز در همان دوره بستری انجام می شود.

فیوژن و لامینکتومی خلفی گردن

لامینکتومی به معنای برداشتن لامینا می باشد. لامینا صفحه بسیار نازک استخوانی است که درپشت گردن قرار داشته و پوشش محافظ نخاع را تشکیل می دهد.

هدف این جراحی برداشتن لامینا به منظور ایجاد فضای بیشتر برای نخاع می باشد.

مراحل انجام جراحی لامینتکومی خلفی گردن به شرح زیر است:

روش جراحی: برش کوچکی روی پوست خط وسط پشت گردن ایجاد می شودکه در حدود سه تا چهار اینچ است.

برداشتن لامینا: ازمته بسیار سریعی برای ایجاد سوراخ در دوطرف لامینا استفاده می شود. لامینا را دراین فرایند چرخشی به عنوان یک قطعه واحد بر می دارند.

برداشتن لامینا و فرایند چرخش به نخاع اجازه می دهد که به عقب بچرخد و فضای بیشتری داشته باشد.

عوارض جراحی مهره های گردن

هیچ جراحی بدون ریسک نیست و همیشه ریسک عوارض در هر عملی هست اما زمانیکه جراحی نزدیک نخاع و ستون مهره ها انجام می شود این عوارض بسیار جدی ترند.

عوارض رایج بیشتر جراحی ها عبارت است از عفونت، خونریزی، ایجاد لخته های خون و ریسک رفتن به کما.

برخی بیماران ممکن است نیاز به چند عمل دیگر پیدا کنند. لیست عوارض رایج به شرح زیر است:

خطر رفتن به کما

تقریبا تمام جراحی ها نیاز به نوعی بیهوشی قبل از انجام شدن دارند.بیهوشی این است که بیمار چیزی از جراحی متوجه نشود. ساده ترین فرم بیهوشی آن است که برای جراحی های ساده انجام می شود که به آن بیحسی موضعی گفته می شود و پیچیده ترین آن بیهوشی عمومی می باشد.

با انجام بیهوشی عمومی بیمار در طول جراحی کاملا به خواب می رود.برای این بیهوشی داروهایی به بیمار خورانده می شود تا به خواب بروند. از آنجا که این جراحی پیچیده است نیاز به بیهوشی عمومی داریم. تعداد اندکی از بیماران به علت داروهای مصرفی برای بیهوشی عمومی دچار مشکل شده اند.

ترومبوفلبیت

وقتی لخته های خون در رگهای پا ایجاد می شود به این وضعیت ترومبوز وریدی عمیق گفته می شود. این مشکل در بسیاری از جراحی ها رایج است.

 ریسک ترومبوفلبیت در جراحی های شامل لگن و اندام های تحتانی بسیار بیشتر است. دلایل زیادی برای بیشتر شدن ریسک ترومبوفلبیت بعد ازجراحی وجود دارد. یکی از این دلایل این است که بدن تلاش می کند خونریزی مربوط به جراحی را متوقف نماید و مکانیسم لخته شدن خون در این دوره بشدت فعال است. دومین دلیل این است که آسیب دیدن رگهای خونی در اطراف قسمت مورد جراحی می تواند باعث ایجاد این لخته ها شود. آخرین دلیل اینکه، خونی که به درستی جریان نداشته باشد به رگها می چسبد و متراکم می شود. خونی که به مدت طولانی در یک نقطه بماند تشکیل لخته می دهد.

جابجا شدن پیوند استخوان

در موارد نادری، پیوند استخوان می تواند بلافاصله بعد از جراحی از جای صحیح خود بین استخوان های مهره ای جابجا شود. این اتفاق زمانی که روکش یا پیچ استفاده نشود و یا طبقات مختلف مهره ها در هم فرو بروند محتمل تر است. اگر این اتفاق بیفتد بیمار نیاز به جراحی دیگری پیدا می کند.

آسیب دیدن اعصاب یا درد مداوم

در هر جراحی ستون فقرات احتمال آسیب دیدن عصب ها یا نخاع وجود دارد. این آسیب می تواند منجر به بی حسی یا حتی فلج شود. رایج ترین دلیل درد مداوم، آسیب دیدگی عصب بخاطر فتق دیسک می باشد.

بعضی فتق دیسک ها ممکن است به عصب آسیب دائمی زده و باعث بی اثر بودن جراحی آن شوند.

شکستن سخت افزار

روکش ها و پیچ های مورد استفاده در ثابت نگه داشتن ستون فقرات سخت افزار نامیده می شوند. سخت افزارهاممکن است شکسته یا حتی قبل از جوش خوردن استخوان ازجای خود خارج شوند. در صورت بروز این حادثه جراحی دیگری برای ترمیم یا جایگزینی سخت افزار مورد نیاز است.

سندروم انتقال

فیوژن ستون فقرات باعث انتقال فشار مضاعف و تحمل فشار به دیسک ها و استخوانهای زیر و بالای محل فیوژن شده می شود. ساییدگی و پارگی سرانجام باعث نابودی آن قسمت شده و درد بسیار ایجاد می نماید.

لطفا اگر سوال دیگری دارید با ما تماس بگیرید.

مرکز سلامت مونیب همیشه آماده اطلاع رسانی شما درمورد مسائل مورد علاقه تان می باشد.